3

نيمى از زندگى‌مان می‌شود صرفِ اينكه به آدم‌هاى ديگر ثابت كنيم، ما چقدر خوشبختيم... به آدم‌هايى كه شايد خوشبختى برايشان تعريفِ ديگرى دارد...

حتى اگر واقعاً هم خوشبخت باشيم، اما همين خودنمايى، ما را تبديل می‌كند به بدبخت‌ترين آدمِ روى زمين!

‼ غذايى اگر جلويمان می‌گذارند، قبل از لذت بردن از غذا، ترجيح می‌دهيم آن را به رخِ ديگران بكشيم...

‼ سفرى اگر می‌رويم، ترجيحمان اين است كه بگوييم، ما آمديم به بهترين نقطه‌ى روى زمين، تو بمان همان جهنم هميشگى...

‼واردِ رابطه اگر می‌شويم، عالم و آدم را با خبر می‌كنيم، كه ببينيد چقدر خاطرِ من را می‌خواهد، تو اما بمان در همان پيله‌ى تنهايى‌ات...

ما لذت بردن را پاك فراموش كرد‌ه‌ايم...
مسيرى را می‌رويم كه خطِ پايان ندارد،
فقط می‌رويم كه از بقيه جا نمانيم!